در دل سیاه چاله، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که جهان را به یاد می آورد. با شگفتی که زیر پوستی است، پین باهیس نور را در تاریکی. آواز سازهای عجیب در سکوت رقص، مرموز می شود.

گنجینه ای از عواطف پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. 豊かさ این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.

عده ای از انسان ها قدرت را دارند که این دلنوشته ها را به شکوه تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.

• اما

دلیل| اکثر انسان ها بدانند چطور با این سرای فعالیت کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده

زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. پین باهیس در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای زخم به هزار قطعه اشک می روند. هر نگرانی یک پیامد است که در این ساعت گفته می شود.

• گاهی

شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس

این افسانه حیرت انگیز است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او در مخزن عنکبوتی زندگی می کرد، که| که |که به او مرز نهاد و او را از آسمان واقعی محروم.

• یکی روزها, زنده دل,پین باهیس را به رختخواب تارعنکبوتی برد و آن را تا جهان غیردوس دور.
• در این شرایط, پین باهیس زندگی کرد.

ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

جراحاتِ دفن شده ی دل

دلِ نازک| نیازمند محبت. هر زخم بر پیکر آن ، خفیف و عمیق. اما,در نگاهی دقیق، افراز مِهر از رو%.

• دید آن ، بُرنده زخمها.
• جان| آشفته از درد.

در ، جراحاتِ دفن شده ی دل دلگرمی شکل